ذهنم شبیه وسوسه ی ذهن آدم است

              ایندفعه سیب نیست، تماشای مریم است

زیر و بم نگاه فریبای نادرش

                           تجویز انتهائی آرامش غم است

لبها چنان به خنده که انگار عید فطر

                گیسو چنان سیاه که گوئی محرم است

دستم به تار دامن او محکم است و او

              پشتش به دستهای خداوند محکم است

می گفت: بیت آخری از من بساز ،ماه

              گفتم نخواه! قافیه ی در خورت کم است

یکباره از زبان خدا داد زد که نه!

                         زیباترین قافیه تکرار مریم است